Flota Aralska

Flota Aralska

Port macierzysty: Arakna (Gubernia Aralska)

· Lotniskowiec Wielki Sternik

Został wodowany w 1988 r. w stoczni zagranicznej i początkowo służył w prywatnej flocie niejakiego Janka spod Padrcka. W 2001 r. władze Ludowo-Demokratycznej Republiki Narodów zakupiły okręt, który przez wiele lat trzymany był w dreamlandzkim porcie, za co ówczesne władze wykładały znaczne sumy. Wówczas nosił imię Ferdynand. Po zakupie Żuław Rzeżuszych lotniskowiec sprowadzono do portu na Aleksandrze. W czasie Rewolucji Październikowej załoga przyłączyła się do buntowników. W nagrodę marynarze zostali zwolnieni ze służby i zastąpieni przez przeszkolonych żołnierzy wojsk lądowych. W lutym 2017 roku nazwa okrętu uległa ponownej zmianie ze Świętopełk na Wielki Sternik. Jakiś czas później okręt stał się częścią 1. Floty (obecna Flota Aralska) z portem macierzystym w Araknie.

Długość okrętu wynosi 322 metry, a maksymalna prędkość to 31 węzłów. Załoga liczy 3500 marynarzy i 100 lotników. Na pokładzie stacjonuje aktualnie 50 myśliwców Su-30.

· Korweta Herman Pole

Korweta powstała w roku 2010 w stoczni w Trieście, na zamówienie rządu Ferdynanda Faradobusa. Uczestniczyła w licznych operacjach prewencyjnych, zaś obecnie pełni głównie służbę patrolową na wodach terytorialnych Aralii. Wyporność okrętu to 1302 ton. Długość wynosi 91 metry, szerokość 12,5 metra, a zanurzenie 3,44 metra. Napęd stanowią dwa silniki oraz dwie turbiny. Prędkość maksymalna to 30 węzłów. W skład uzbrojenia wchodzą np. wyrzutnia pocisków przeciwokrętowych oraz wyrzutnie torped. Załoga liczy 72 osoby.

· Korweta Dar Emerytów

Na początku tego stulecia ówczesna Władza uznała, że konieczne jest wybudowanie korwety żaglowej i włączenie jej do floty Ludowo-Demokratycznej Republiki Narodów. Niestety zasoby skarbu państwa pochłaniały tak ważne przedsięwzięcia jak utrzymywanie poziomu korupcji czy też finansowanie KC Partii. W związku z powyższym zaistniałą konieczność nałożenia specjalnego, jednorazowego podatku na emerytów i rencistów. Z uzyskanych tak środków sfinansowano budowę okrętu, który nosi taką, a nie inną nazwę. Wyporność korwety to 550 ton. Jest ona okrętem trójmasztowym. Załoga liczy 300 marynarzy, zaś uzbrojenie to 16 dział.

· Okręt Podwodny Pankracy

Okręt podwodny wodowany został w 1970 roku, w stoczni hirschberskiej. Główną przyczyną decyzji o jego powstaniu był fakt, że ówczesny szef armii generał Pankracy Janukowycz-Łukaszenko nie uważał za sensowne rozbudowę wojsk lądowych, której i tak przecież zostałyby rozbite w najbliższej wojnie. Uznano, że okręt podwodny nie zostanie zauważony przez wroga. Niestety pomysł finansowania budowy z przymusowych składek żołnierskich wywołał liczne protesty, co opóźniło prace o 10 lat. Przez wiele lat pełnił służbę na rzece Rzeżusze, a jakiś czas temu został przeniesiony na Żuławy.

Wyporność Pankracego to 1704 tony (w zanurzeniu 2005 t.), długość wynosi 67 metrów. Szerokość to 6,7 metra. Napęd to 3 generatory Diesla i dwa silniki elektryczne, jeden niedziałający. Służy na nim stu dziesięciu marynarzy.

· Okręt Podwodny Kwas Węglowy

Okręt powstał w efekcie jednej z licznych pasji Ferdynanda Faradobusa, który między innymi lubił składować złom w Pałacu Arkopolitańskim. Kilka lat przed rewolucją doradzono mu, by przeniósł część kolekcji z sali tronowej i sali Gromosława na Plac Arkopolitański. Gdy okazało się jak wielkie są koszty remontu owych pomieszczeń Ferdynand całą swoją wściekłość wyładował na złomie, który został przetopiony w stoczni kontynentalnej.

Wyporność łodzi podwodnej to 1900 ton (2400 w zanurzeniu), długość to 103 metry, zaś szerokość 7,8 metra. Napęd stanowią 4 generatory nie wiadomo jakiego pochodzenia i trzy silniki elektrycznej, jeden działający. Załoga liczy około stu osób.

· Okręt Podwodny Łamistrajk

Łódź podwodna została zwodowana w roku 1977 i początkowo służyła w jednej z licznych dreamlandzkich flot handlowych jako okręt eskortowy. W latach 1984-1999 Łamistrajk głównie rdzewiał, zatem po pewnym czasie rząd Ferdynanda Faradobusa było stać na jego zakup. Remont miał miejsce już po Rewolucji, zaś od czasów paktu aneksyjnego okręt służy na wodach aralskich. Wyporność na powierzchni to 11 000 m³, a w zanurzeniu 13 100 m³. Długość to 170 metrów, zaś szerokość 12 metrów. Prędkość w zanurzeniu i na powierzchni to odpowiednio: 22-24 węzłów i 13 węzłów. Załoga liczy 130 osób.

· Okręt Podwodny Słońce Aralii

Łódź podwodna Rambo została zbudowana w 1967 r. w sarmackiej stoczni, a kilka lat później zakupiona przez nasz ówczesny rząd. Początkowo służyła na wodach kontynentalnych, jednak w 2003 r. trafiła do służby na morzu. Od 2012 r. Rambo, pod nazwą Pu Yi, pełni służbę na wodach aralskich. Po utworzeniu odrębnej Aralskiej Armii Narodowej stał się, pod nazwą Słońce Aralii, częścią jej sił morskich, a w 2021 roku powrócił pod banderę Królewskiej Floty Wojennej. Jego głównym zadaniem jest patrolowanie wód terytorialnych ZSKHiW w rejonie Cieśniny Jajcarskiej, która znajduje się pomiędzy Aralią i wyspą Jajeczko.

Wyporność okrętu na powierzchni to 12 000 m³, a w zanurzeniu 14 500 m³. Długość to 175 metrów, zaś szerokość 14 metrów. Prędkość w zanurzeniu i na powierzchni to odpowiednio: 21-22 węzły i 12 węzłów. Załoga liczy 150 osób.

· Niszczyciel Patrybowo

Patrybowo to okręt powstały w 2011 r. na zamówienie Królewskiej Floty Wojennej. Początkowo skierowano go na wody kontynentalne, jednak wkrótce pewna tajemnicza osoba uznała to za nieopłacalne. W efekcie w 2012 r. niszczyciel został skierowany na wody aralskie, gdzie przez dłuższy czas załoga zajmowała się nękaniem rybaków. Długość niszczyciela wynosi 130 metrów, zaś szerokość 20 metrów. Załoga liczy 260 marynarzy. Napęd to cztery turbiny gazowe produkcji zagranicznej. Uzbrojenie to 21 dział różnorakiego kalibru. Przyjęło się, że używanych jest około dziesięciu.

· Okręt Desantowy Aralius

Okręt stanowi przykład geniuszu monarchosocjalistycznej myśli wojennej: został bowiem zaprojektowany w 2014 roku przez samego Wielkiego Sternika i zbudowany w stoczni portu SYLFIDA w Araknie. Do 2021 roku służył jako część sił morskich Aralskiej Armii Narodowej, a po likwidacji tej formacji wcielono go regularnej floty ZSKHiW. Załoga okrętu liczy 210 marynarzy.

· Poduszkowiec Ektoderma

Okręt przejęty w 2014 roku od wojsk hamerykańskich dzięki staraniom króla Joksymila. Ten potężny pojazd jest w stanie przenieść 130 ton ładunku na odległość do 650 kilometrów. Może poruszać się nie tylko po wodzie, ale i lodzie czy piasku. Zaopatrzony jest w karabiny maszynowe, wyrzutnie rakiet, a nawet własny system przeciwrakietowy. Załoga to 35 osób. Poduszkowiec ma 57 metrów długości.

· Pancernik Zygfryd

Przez wiele dziesiątków lat okręt ten stanowił jeden z trzonów Aralskiej Armii Narodowej. Po aneksji Aralii do ZSKHiW stał się częścią Królewskiej Floty Wojennej, ale nadal strzegł wód w okolicy Arakny. Kiedy AAN została na nowo sformowana jako autonomiczna formacja aralska pancernik powrócił do jej szeregów. W 2021 roku ponownie zasilił siły morskie "Samoobrony". Pomimo, że Zygfryd odbiega nieco od obecnego stanu techniki z uwagi na niezwykłe znaczenie dla szerzenia monarchosocjalizmu pozostaje częścią sił zbrojnych i odbywa rejsy przede wszystkim w rejonie przylądka Golt Holt.

Wyporność jednostki wynosi nieco ponad 48 000 ton. Długość to 270 metrów, a szerokość - 33 metry. Maksymalna prędkość wynosi 36 węzłów. Wyposażenie okrętu składa się z trzech zespołów dział oraz segmentu lotniczego w postaci do siedmiu myśliwców. Załoga liczy w chwili obecnej 1 900 osób.

· 30 kutrów bojowych

Kutry bojowe Floty Aralskie pełnią funkcję pomocnicze. Patrolując wybrzeże pełnią funkcję służb granicznych wyspy i uczestniczą w licznych akcjach zwalczania bandyctwa i piractwa. Co jakiś czas eskortują także większe jednostki oraz wykonują zadania związane z działaniami ratunkowymi. We Flocie Aralskiej służy 16 kutrów patrolowych, 3 kutry rakietowe, 4 kutry torpedowe oraz 7 kutrów uzbrojonych. Wszystkie jednostki na wyposażeniu mają karabiny maszynowe oraz działa małego kalibru. Łącznie na ich pokładach służy 1000 osób (wliczając marynarzy rezerwowych i obsługę naziemną związaną w ochronę granicy).

· Korweta Swarożyc

ŁĄCZNIE: 9 557 osób (wliczając personel lądowy i rezerwowy)